Πολλοί πιστεύουν ότι η αγορά και διατήρηση μετοχών είναι η καλύτερη μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Κατά τη διάρκεια μιας διετίας, όμως, ένα άτομο που αγοράζει 100 μετοχές XYZ προς 100 έκαστη, τις βλέπει να ανεβαίνουν στις 140, τις βλέπει να πέφτουν στις 70 και μετά να ανεβαίνουν εκ νέου στις 135.
Δεν έχει λοιπόν μια απόδοση τόσο καλή όσο νόμιζε.
Αυτό που έχει χάσει είναι το κόστος ευκαιρίας που συσχετίζεται με τη χρονική περίοδο της πτώσης.
Η απόδοση για την ίδια χρονική περίοδο θα ήταν πολύ υψηλότερη, εάν ο επενδυτής είχε πουλήσει τους τίτλους και στη συνέχεια τους είχε ξαναγοράσει σε χαμηλότερη τιμή.
Αυτό είναι αποτελεσματικό είτε ο επενδυτής πάρει τα χρήματα από την πώληση και τα τοποθετήσει σε ένα λογαριασμό ταμιευτηρίου είτε τα τοποθετήσει σε μια άλλη επένδυση.
Βέβαια, η συνολική απόδοση θα ποικίλλει ανάλογα με την εναλλακτική επένδυση και τις τιμές στις οποίες πραγματοποιούνται οι συναλλαγές.
Η απόδοση είναι υψηλότερη, επειδή στο ενδιάμεσο διάστημα ο επενδυτής δεν υπέστη την μείωση κεφαλαίου που υπέστη στο παράδειγμα της αγοράς και διατήρησης μετοχών.
Μπόρεσε έτσι, να αγοράσει περισσότερες από 100 μετοχές την επόμενη φορά που αγόρασε μετοχές XYZ.
Αντί της μείωσης κεφαλαίου είχε μια πρόσθετη θετική απόδοση, επειδή είχε διαθέσιμα μετρητά, όταν η ΧΥΖ ανέκαμψε και άρχισε πάλι να ανεβαίνει.
Κατά συνέπεια, μπόρεσε να επενδύσει όλο το ποσό σε περισσότερες από τις αρχικές 100 μετοχές.
Στην πραγματικότητα, ο επενδυτής δε θα πουλούσε ακριβώς στη μέγιστη τιμή και θα αγόραζε πάνω από τη κατώτατη τιμή.
Παρʼ όλα αυτά, η απόδοση παραμένει υψηλότερη από εκείνη της στρατηγικής αγοράς και διατήρησης μετοχών.
